Sit han og kokkelurar? (Foto: Boston Public Library, henta frå Wikimedia Commons) |
No spurde ikkje eg
folk om kva dei la i verbet kokkelura, men mange nemner det likevel. Desse
kommentarane kjem òg frå folk som ikkje kjenner til substantivet kokkelur brukt
om strandsniglar. Ut frå e-postane eg har fått inn, ser det ut til at verbet er
meir geografisk utbreidd enn substantivet. Nedanfor listar eg opp nokre
smakebitar på forklaringar som kom inn. Utan geografisk heimfesting denne
gongen, sidan eg tvilar på at dette er så avgjerande for meininga som blir lagt
i ordet.
«Om æ
går rundt å «kokelurer» så går æ vel rundt å tenke/funder/evt småpyssle med
ting og tang»
«Det
betyr å sitte å ruge på noe alene, eller at to personer småprater om noe
fortrolig»
«å sitje gjerandelaus
og gruble på ting»
«Styrar, driv med sitt, gjer ikkje noko
spesielt, gjer noko udefinerbart. Døme: «Han er no nede i kjellaren og
kokelurar», «Ho sit borte på golvet her og kokelurar med sitt», «Han sit vel
inne på kontoret sitt og kokelurar med noko».»
«å sitja å fundera
på noko (inneslutta i sitt eige skal, utan å ansa kva som foregår)»
«Kom òg på at ein
kan seia noko slikt som «ka e da du set å kokkelurar på no?» Då lurar ein på
kva personen pønskar på, om det er eit eller anna lurt han tenkjer på å gjera
når han sit stille og ikkje seier noko».
«å gjera ingenting,
eller å ikkje ha mål og meining»
«et
uttrykk for å trekke seg tilbake, gjerne furte litt i skjul, sitte for seg selv
og være litt misfornøyd. Så det kan jo ha samme opprinnelsen – nemlig å trekke
seg tilbake i sneglehuset ;)»
Måndag: Kokkelur (I) – om ordet
og kor det blir brukt
Tysdag: Kokkelur (II) – med andre ord
I går: Kokkelur (III) – litt kulturhistorie
I morgon: Kokkelur (V) – kor kjem ordet frå?
Tysdag: Kokkelur (II) – med andre ord
I går: Kokkelur (III) – litt kulturhistorie
I morgon: Kokkelur (V) – kor kjem ordet frå?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar