Kule ord (71): fatayer

Fatayer frå ein syrisk restaurant
(foto: Arve Kjell Uthaug)

Fatayer kan vera litt ulike ting, har eg forstått. Du kan finna dei små og innbakte, men du kan òg finna dei som er avbilda her, og som eg kjøpte på den syriske restauranten Damas i Knarvik. Desse fatayerane minte ikkje så lite om pizza, eller ein slags calzone kabriolet. 

Tenk på all den gode maten vi har fått hit gjennom innvandring og internasjonalisering. Fatayer er berre eit eksempel. Eg vil tru det finst mange strilar i min generasjon (folk i femtiåra) med foreldre som voks opp med fisk til middags seks dagar i veka. På søndagen flotta ein seg kanskje med kjøtkaker eller sosekjøt. Variasjonen var gjerne ikkje den største. 

Når det er sagt, har eg den aller største respekt for dei som sto for matstellet den gongen. Dei hadde stort sett mykje mindre å rutta med enn vi har i dag. Matsvinnet var heilt sikkert langt mindre enn hjå oss, og maten var ofte lokalprodusert og kortreist.

Men fatayer åt dei altså ikkje på strilelandet den gongen.